آیا خطر تبدیل شدن ایران به مستعمره چین وجود دارد؟
شیرین هانتر
بر اساس مقاله‌ای در نشریه «پترولیوم اکونومیست»، تهران و پکن طی سفر محمدجواد ظریف به چین در اواخر اوت، (اوایل شهریور) توافقی را به‌روز کردند که در سال 2016 با نام همکاری جامع استراتژیک ایران و چین برقرار شده بود و موارد جدیدی را نیز به آن اضافه کردند. اکثر این موارد جدید به‌صورت عمومی منتشر نشده است.
بر اساس این توافق، چین متعهد شده تا در دوره‌ای بیست‌وپنج‌ساله، 280 میلیارد دلار در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی و 120 میلیارد دلار در پروژه‌های مربوط به جاده و راه‌آهن ایران سرمایه‌گذاری کند. بر اساس اظهارت یک منبع ایرانی در مقاله یاد شده، در عوض، شرکت‌های چینی می‌توانند بدون مناقصه در هر دستاورد جدید یا تکمیل نشده حوزه نفت و گاز مشارکت کنند.
چین ضمناً برای تکمیل پروژه‌ها، فنّاوری، کارکنان و اجزای دیگر را فراهم خواهد کرد. جالب‌ترین شرط این است که 5000 نفر از کارکنان امنیتی چین برای محافظت از کارگران و متخصصان چینی به ایران خواهند آمد. بر اساس مقاله پترولیوم اکونومیست، چین این حق را خواهد داشت تا دو سال پرداخت‌ها را به تعویق بیندازد.
ایران به سرمایه‌گذاری نیاز دارد و چین را به‌عنوان قدرتی که از لحاظ فرهنگی مقبول است، می‌بیند؛ اما بر اساس این توافقات، میزان حضور بالقوه چین در بخش‌های حیاتی انرژی و زیرساخت‌های ایران چنان خواهد شد که آینده توسعه این بخش‌ها در کنترل چین قرار می‌گیرد. درواقع، میزان امتیازات اعطا شده به چین، یادآور امتیازاتی است که ناصرالدین‌شاه قاجار در سال 1872 به بارون جولیوس رویتر بخشید. آن امتیازات منجر به اعتراضات عمومی شد و نهایتاً لغو گردید. آن زمان نیز نیازهای مالی و اقتصادی در پس این امتیازدهی بود که «تایمز لندن» آن را بزرگ‌ترین تسلیم منابع یک کشور به کشوری خارجی در طول تاریخ خواند.
تصمیم ایران به دلایل مختلف می‌تواند برای استقلال سیاسی و اقتصادی این کشور زیان‌بار باشد. اول اینکه این امر به شکل قانون در معامله میان دو شریک نابرابر است که طرف ضعیف‌تر باید آگاه باشد تا با ایجاد توازن از طریق همکاری با سایر تجار یا دولت‌های قدرتمند، خود را در برابر انگیزه‌های چپاولگرانه طرف قوی‌تر محافظت کرده و بنابراین حدی از رقابت را ایجاد کند تا خود را از سلطه طرف قوی‌تر برهاند؛ اما اگر ایران کنترل انحصاری نفت، گاز و صنایع پتروشیمی خود را به چین واگذار کند، نمی‌تواند هیچ حرفی در برابر اقدامات صورت گرفته داشته باشد. دوم اینکه چین در گذشته و در اغلب موارد پس از اینکه متعهد به توسعه بخش انرژی ایران شد، به تعهد خود عمل نکرد. هیچ تضمینی وجود ندارد که باز هم چنین نکند و به دنبال فرصت‌های بهتر، ایران را ترک نکند. سوم اینکه رویکرد چین به توسعه منابع کشورهای دیگر، همان‌طور که در آفریقا نشان داده، صرفاً اقدامی جهت منافع مالی خود بوده است. چین هیچ‌گونه علاقه‌ای به توسعه و پیشرفت نیروی کار محلی یا پایگاه فنّاورانه آن ندارد. چین علاوه بر بهره‌برداری از منابع کشورهای دیگر، از این کشورها به‌عنوان فرصتی برای استخدام شهروندان خود استفاده می‌کند. حتی در پروژه‌های قبلی راه‌آهن در ایران، علی‌رغم میزان بالای بیکاری در ایران، چین کارگران خود را به کار گرفت. عدم افزایش مشارکت کشورهای آفریقایی با چین، باید درسی برای مسئولان ایران باشد.
نکته هشداردهنده دیگر، چشم‌انداز حضور گسترده امنیتی-نظامی چین در ایران است. این حضور چین می‌تواند منجر به جریان گسترده ملیت‌های مختلف این کشور شود که می‌تواند هشداری برای چشم‌انداز قومی و فرهنگی ایران تلقی شود. میزان بالای جمعیت چین و اشتهای سیرنشدنی پکن برای همه انواع منابع و فرصت‌های شغلی، دلیلی است که بسیاری از کشورها از روسیه تا کشورهای مرکز آسیا از حضور گسترده چین نگران هستند.
به‌علاوه، به نظر نمی‌رسد مقامات ایرانی از ذهنیت برتری‌جویانه چینی‌ها آگاهی داشته باشند. چین خود را به‌عنوان «پادشاه میانی» و مرکز تمدن دنیا و دیگران را همچون افراد نامتمدن می‌نگرد. این واقعیت که چین در آسیا قرار دارد، چیزی از آرزوهای برتری‌جویانه این کشور نسبت به آمریکا یا اروپا کم نمی‌کند. گرایش‌های برتری‌جویانه و احساس برتری فرهنگی تنها به غربی‌ها اختصاص ندارد. سایر دولت‌ها و فرهنگ‌ها نیز در معرض وسوسه‌های مشابه قرار دارند. اعطای چنین امتیازات گسترده‌ای به چین از طرف کشوری که به استقلال و مبارزه با امپریالیسم مفتخر است، بسیار عجیب به نظر می‌رسد، به‌ویژه که رفتار چین با اقلیت مسلمان خود بسیار بدتر از رفتار کشورهای غربی است...
2-آمریکا برخی از تحریم‌های هسته‌ای را لغو کرد
دولت بایدن برخی معافیت‌های تحریمی برنامه هسته‌ای ایران را بازگرداند.
به گزارش آسوشیتدپرس، بلینکن وزیر خارجه آمریکا روز جمعه بازگرداندن این معافیت‌ها را (که دولت ترامپ در ماه می ۲۰۲۰ به آنها پایان داده بود) امضا کرد.
وزارت خارجه آمریکا در اطلاعیه‌ای به کنگره اعلام کرد: معافیت از این فعالیت‌ها برای تسهیل گفت‌وگوها طراحی شده است که به حصول توافق در مورد بازگشت متقابل به اجرای کامل برجام کمک می‌کند و زمینه را برای بازگشت ایران به اجرای تعهداتش در برجام فراهم می‌کند.
خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از وزارت خارجه آمریکا:
معافیت‌های جدید به کشورها و شرکت‌های خارجی اجازه می‌دهد تا در پروژه‌های غیرنظامی نیروگاه هسته‌ای بوشهر ایران، آب سنگین اراک و راکتور تحقیقاتی تهران کار کنند.
رفع تحریم‌ها به معنی نهایی شدن مذاکرات نیست
یک مقام وزارت خارجه آمریکا:
رفع تحریم های ایران نشانه این نیست که ما در آستانه رسیدن به توافق برای بازگشت به توافق هسته‌ای هستیم.
3- سود میلیاردی که با مصادره کارخانه خسروشاهی به جیب شرکت چند ملیتی «نستله» ریختيم !
برخی افراد تندرو در سال اول بعد از پیروزی انقلاب، به سراغ کارخانه‌های بجای مانده از رژیم پهلوی رفتند و با شعار مقابله با صنایع مونتاژ و وابسته، اقدام به تعطیلی بسیاری از واحدهای صنعتی فعال در آن دوره کردند که کارخانه صنایع غذایی و بهداشتی علی خسروشاهی از آن جمله بود!
خسروشاهی ابتدا و از حدود سال ۱۳۳۳ واردکننده و فروشنده محصولات شرکت چندملیتی «نستله» بود اما در نهایت با این شرکت قراردادی بست که به موجب آن، به تدریج تمام محصولات نستله از جمله شیر خشک باید در ایران تولید شود. براین اساس، قرار بود اول کشت و صنعت و دامداری کشور توسعه یابد تا شیر گرفته شود و بعد تولید شیر خشک راه بیفتد.
خسروشاهی همچنین به دنبال بستن یک قرارداد مشارکت با شرکت های بهداشتی و آرایشی لانکوم و اورِئال بود که محصولات آن در ایران تولید شود.
با پیروزی انقلاب، کارخانه خسروشاهی مصادره شد و او از کشور رفت اما شرکت نستله در ایران ماند و قرار داد مشارکت با ایران را اجرا نکرد و تا همین الان محصولات نستله بصورت بسته بندی شده وارد میشود و حتی مونتاژ هم نمی شود!
به این ترتیب افرادی که به مونتاژ کالاهای خارجی در ایران انتقاد داشتند و آنرا صنایع وابسته می دانستند، با بیرون کردن سرمایه داران ایرانی، خودشان مصرف کننده کالاهای ۱۰۰ درصد وارداتی و خارجی شدند و سود میلیاردی نصیب شرکت های چند ملیتی کردند!
{جالب اینجاست که بسیاری از نیروهای انقلابی وقت، شرکت چند ملیتی نستله را تماما اسرائیلی می دانستند}
4-سیب زمینی؛ سال 88 رایگان پخش می‌شد/ سال 1400 لاکچری شد( سیب زمینی در ۶ ماه عمر دولت فعلی به ۱۲ هزار تومان)
مصطفی داننده
سیب زمینی به کیلیویی 20 هزار تومان رسیده است. نایب رییس اتحادیه فروشندگان میوه و سبزی می‌گوید:«قیمت سیب‌زمینی در میدان کیلویی ٩ تا ١۵ هزار تومان است و وقتی به واحدهای فروش می‌آید حداقل به کیلویی ٢٠ هزار تومان نیز می‌رسد که پرداخت این قیمت از توان خرید بسیاری از مصرف‌کنندگان خارج است. این کالا حتی در ماه گذشته نیز تا ۱۰۶ درصد افزایش قیمت داشته است.»
سیب زمینی سال‌هاست که غذای اصلی بخش ضعیف جامعه است. آنقدر با این خوراکی خوشمزه میشود غذاهای مختلف درست کرده که همیشه مورد استفاده آنهایی بوده که نمی‌توانند یخچال خود را از گوشت و مرغ پر کنند. حالا با این افزایش قیمت، سبد زندگی ندارها از سیب زمینی هم خالی میشود.طبقه متوسط و زیر خط فقر در ایران که به خاطر تورم و گرانی، هر روز سفره زندگی‌شان کوچک‌تر میشود، باید چه کنند؟ دیگر حتی بخشی از مردم نمی‌توانند به سیب زمینی نزدیگ شوند. سیب زمینی که در جنگ جهانی، جان مردمان شوروی را نجات داد و اجازه نداد آنها در اثر جنگ و قحطی جان خود به واسطه گرسنگی از دست بدهند.
اگر یادتان باشد، آنقدر سیب زمینی در دسترس و ارزان بود که در انتخابات ریاست جمهوری سال 88، به صورت رایگان گونی، گونی به مردم اهدا میشود. حالا همان سیب زمینی کم کم در حال تبدیل شدن به یک خوردنی لاکچری است.
مسئولان محترم لطفا فکری به حال زندگی مردم کنید. نمی‌شود اجناس همین‌طور به سرعت نور بالا بروند و مردم فقط با حسرت آنها را نگاه کنند!
سری به بازار بزنید. گوش و مرغ که کم کم برای برخی تبدیل به آرزو میشود. برنج هم که قربانش شوم هر روز گران‌تر از دیروز است و حالا هم که سیب زمینی قیمت طلا را پیدا کرده است. واقعا کاش خود را جای سرپرست خانواده‌ای می‌گذاشتید که مجبور است با چندر غاز، خرج یک زندگی را بدهد. مردم سیب زمینی، تخم مرغ و نان نخورند، چه بخورند؟ کاش حداقل سیب زمینی را برای مردم بگذارید.
بعضی از خوراکی‌ها را نمی‌شود از زندگی مردم حذف کرد و سیب زمینی یکی از آنهاست. واقعا برخی اگر نتوانند سیب زمینی بخرند، یعنی نمی‌توانند هیچ چیز دیگری بخرند. یک کالا ی ارزان در بازار نشان دهید که بشود با آن یک ماه به لطایف الحیل و با انواع مختلف غذا پخت تا صدای بچه‌های در نیاید.
قیمت گوشت، مرغ، برنج و ... را نمی‌توانید نگه دارید، حداقل سیب زمینی و نان را کنترل کنید تا یک حداقلی برای مردم باقی بماند.
5-حواشی سفر رییسی به مسکو ادامه دارد؛ پوتین رییس جمهور آرژانتین را در آغوش گرفت!
دیدار رییس جمهور آرژانتین و و پوتین و استقبال گرم رییس جمهور روسیه از همتای آرژانتینی‌اش، آن هم در حالی که هنوز بیش از دو هفته از دیدار پر سر و صدا و پرحاشیه ابراهیم رییسی از مسکو و دیدار با رییس جمهور این کشور نگذشته، بار دیگر فعالان فضای مجازی را به واکنش واداشت.
نکته جالب دیدار جدید پوتین با رییس‌جمهور آرژانتین این بود که نه تنها فاصله‌ای وجود نداشت، بلکه آنها یکدیگر را به آغوش هم گرفتند. تصاویری که پرسش های زیادی از این دست ایجاد می کند که پس چرا رییس جمهور روسیه، نه تنها حاضر به دست دادن نشد، بلکه حتی نشان داد که تمایلی برای ایستادن نزدیک رییس جمهور ایران را هم ندارد و به سرعت پشت صندلی خود رفت.
البته در فضای مجازی نکات دیگری هم مطرح شده است. از جمله یکی از روزنامه‌نگاران حامی دولت نوشت: «پروتکل‌های کرملین برای مقاماتی که واکسن روسی تزریق کرده باشند متفاوت است، رییس‌جمهور آرژانتین واکسن اسپوتنیک زده و پیش از سفر نیز در قرنطینه بوده. ضمنا با توجه به اینکه قبلا و بعد از تزریق واکسن نیز تست او مثبت شده بود، دوباره تست داده.
رییسی نه تست داد و نه به قرنطینه رفت.» البته کاربران دیگر برای صحت این ادعا به سراغ سایت ریاست جمهوری آرژانتین رفتهاند و مرور فعالیت‌های چند روز اخیر آقای رییس جمهور نشان می دهد قرنطینه ای در کار نبوده است.
حالا باید منتظر تصاویر دیدار روسای جمهور چین و روسیه باشیم. تصاویری که احتمالا باز پروتکل‌های عجیب کرملین در دیدار رییسی-پوتین را به ورطه شبکه های اجتماعی خواهد کشاند.
6-کوچک‌ترین علامت سرماخوردگی را «اُمیکرون» بدانید / رپیدتست‌ها جایگزین PCR می‌شوند
معاون بهداشت ستاد کرونای استان تهران،دکتر علیرضا اولیایی منش:
کوچک‌ترین علائم سرماخوردگی را هم امیکرون در نظر بگیرید و منتظر درگیری ریه و سی‌تی اسکن نباشید؛ چون این عارضه به ندرت در مبتلایان رخ می‌دهد و بیشتر دستگاه تنفسی فوقانی گلو و نای را درگیر می‌کند.
یکی از علائم شایع ابتلا به امیکرون تغییر تن صدا یا خشونت در صدا است و مانند نوع دلتا از بین رفتن حس بویایی رخ نمی‌دهد. البته هنوز هم ممکن است تعداد اندک و محدودی به سویه دلتا مبتلا شوند.