در حوزه اقتصاد کلان نیز ۳ مورد قابل بررسی است:
۱- پیش‌بینی می‌شود رشد تولید ناخالص داخلی چین در سال ۲۰۱۸ به ۶/ ۶ درصد برسد که نسبت به سال ۲۰۱۷ که ۸/ ۶ درصد بود، ۲/ ۰ واحد درصد کمتر است.
۲- رشد تولید ناخالص داخلی چین در سال آینده میلادی بین ۲/ ۶ تا ۵/ ۶ درصد پیش‌بینی می‌شود.
۳- در میان‌مدت و بلند‌مدت اقتصاد چین توانایی زیادی برای رشد دارد، هر چند باید مراقب سرمایه‌گذاری‌ها در چنین شرایطی باشد.
در حوزه قیمت، عرضه و تقاضای فولاد اما باید به ۵ نکته اساسی توجه داشت که در این سمینار مورد بررسی قرار گرفته است:
۱- انتظار می‌رود در ۳ ماه اول سال ۲۰۱۹ قیمت‌های فولاد در بازار داخلی چین به‌طور نسبی ثابت با شیب نزولی ملایم همراه باشد.
۲- در ۳ ماه دوم سال ۲۰۱۹ قیمت‌ها تحت فشار قرار گرفته و کاهش می‌یابند.
۳- در سال ۲۰۱۹ چین هیچ برنامه‌ای برای کاهش ظرفیت فولاد ندارد؛ چراکه به تمامی اهداف برنامه‌های تنظیم و کاهش ظرفیت خود در پایان سال ۲۰۱۸ رسیده است. در این برنامه چین نه‌تنها توانسته ۱۵۰ میلیون تن مازاد ظرفیت را بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ حذف کند؛ بلکه توانسته ۱۴۰ میلیون تن ظرفیت کوره‌های القایی را تا ژوئن ۲۰۱۷ (در یک سال و نیم گذشته) نیز کاهش دهد.
۴- در ۳ ماه دوم و سوم سال ۲۰۱۹، چین کنترل روی خرید ملک دوم در برخی از شهرها را کاهش خواهد داد که این خود عامل محرک مقطعی قیمت‌های فولاد خواهد بود.
۵- در سال ۲۰۱۹، پکن همچنان به کنترل‌های محیط زیست ادامه خواهد داد؛ هر چند بیشتر تمرکز خود را روی صنایع بالادستی فولاد متمرکز خواهد کرد.
کیوان جعفری طهرانی، کارشناس ارشد بازارهای بین‌المللی درخصوص روندهای قیمتی و همچنین جنگ تجاری که میان چین و آمریکا وجود دارد و اخیرا پیش‌بینی‌ها در حوزه فولاد را محدود کرده است، به «دنیای‌اقتصاد» گفت: رئیس‌جمهور چین در سال ۲۰۱۶ تصویب کرد که تا سال ۲۰۲۰، به میزان ۱۵۰ میلیون تن ظرفیت فعلی فولاد را از مدار خارج می‌کند. یک سال بعد و در سال ۲۰۱۷ اعلام کرد که این کاهش ظرفیت را ظرف مدت ۳ سال انجام خواهد داد.
در واقع چین، یک سوم رقم کاهش ظرفیت را در همان سال ۲۰۱۶ عملی کرد و توانست ۴۸ میلیون تن تولید را از مدار خارج کند، در سال ۲۰۱۷ نیز این کشور توانست از برنامه گفته شده جلو بیفتد. مجددا تا آخر ۲۰۱۸ پیش‌بینی می‌شود این کشور باقیمانده این رقم از کل برنامه را از مدار خارج کند؛ بنابراین تا آخر سال‌جاری هم باقیمانده مازاد را از مدار خارج می‌کند و به‌طور کل به رقم ۱۵۰ میلیون تن که پیش از این و در سال ۲۰۱۶ از آن خبر داده بود دست پیدا خواهد کرد. به موازات باید یکی از عمده منابع آلودگی هوای شهرهای چین را در کوره‌های القایی دید که میزان ۱۴۰ میلیون تن تولید از این کانال در سال ۲۰۱۷ از مدار خارج شده است، یعنی چین در سال ۲۰۱۶ که ظرفیت تولید فولاد این کشور در آن سال چیزی بالغ بر یک میلیارد و ۱۰۰ میلیون تن بود، ۸۳۰ میلیون تن فولاد تولید کرده است. به‌عبارتی ظرف مدت ۳ سال توانسته نزدیک به ۳۰۰ میلیون تن اضافه ظرفیت خود را از مدار خارج کند. طهرانی در ادامه گفت: روندی که چین فعلا آن را دنبال می‌کند تولید حدود ۸۰۰ میلیون تن فولاد است که در سال ۲۰۱۹ هم پیش‌بینی شده با همین روند به تولید ادامه خواهد داد. به گفته وی تنها معضلی که در حال حاضر «شی جین پینگ» رئیس‌جمهوری چین با آن دست به گریبان است، «جنگ تجاری» است که نیمه دوم سال ۲۰۱۸ میان چین و آمریکا اتفاق افتاده و هنوز ادامه دارد. این موضوع باعث شد رشد اقتصادی چین عقب بیفتد؛ به‌طوری‌که رشد اقتصادی ۶/ ۶ درصدی چین در سال ۲۰۱۸ در حالی به ثبت رسیده است که به عقیده کارشناسان اگر جنگ تجاری آمریکا و چین اتفاق نمی‌افتاد این عدد تقریبا برابر با سال گذشته بود، ولی این عامل بازدارنده، سرعت رشد اقتصادی چین را کاهش داد.
او با اشاره به نشست اخیری که در آرژانتین بین آمریکا و چین برگزار شد، گفت: براساس مذاکراتی که در این نشست صورت گرفت دو کشور به مدت سه ماه تا مارس ۲۰۱۹ به یکدیگر فرصت دادند تا تصمیمات جدیدی را برای رفع مشکلات موجود اتخاذ کنند که رئیس‌جمهور چین نیز از این موضوع بسیار استقبال کرد؛ چراکه جنگ تجاری باعث شد چین از برخی اهداف تجاری‌اش در کلیه زمینه‌های اقتصادی جا بماند. روسای‌جمهور دو کشور در برهه کنونی به‌دنبال دستیابی به یک روند تعادلی هستند، بر این اساس پیش‌بینی می‌شود توافق ۳ ماهه میان این دو کشور در طول سال ۲۰۱۹ ادامه یابد.
کارشناسان معتقدند ۶ ماه دوم سال ۲۰۱۸ برای فولادسازان دنیا و به‌طور خاص ایران (با احتساب تحریم‌ها) دوره خوبی نبود؛ بازار فولاد در این برهه مطابق پیش‌بینی‌هایی که پیش از این و در سال ۲۰۱۷ شده بود حرکت نکرد و علت اصلی آن هم جنگ تجاری میان آمریکا و چین بود که ترکش‌های این جنگ تجاری پس از چین به اروپا و ترکیه هم اصابت کرد و به عاملی در جهت برهم زدن پیش‌بینی‌ها درخصوص بازار فولاد جهانی بدل شد.
او ادامه داد: در صورتی که سه ماه ابتدایی سال ۲۰۱۹ براساس توافقی که بین واشنگتن و پکن صورت گرفته پیش برود می‌توان انتظار داشت که بازار با شرایط رو به بهبودی مواجه شود. به‌عبارتی بازار فولاد در ماه‌های ابتدایی سال ۲۰۱۹ می‌تواند بازاری متوسط و رو به بالا ارزیابی شود، پس از آن و در سه ماه دوم سال ۲۰۱۹ بازار فولاد ممکن است مقداری با کاهش روبه‌رو شود؛ به این دلیل که وضعیت ادامه توافق و قراردادهای میان آمریکا و چین در سطح جهانی مشخص نیست.